Συνεδρίαση Δημοτικού Συμβουλίου Κω 25 Νοεμβρίου 2024
Αγαπητοί συνάδελφοι,
ζούμε σε πλούσιο τόπο, με δυναμική οικονομία, που χάριν του τουρισμού
αναπτύσσεται συνεχώς από δεκαετίες.
Αντίθετα, ως Δήμος βιώνουμε μια αντίστροφη πορεία.
Με συνεχή μείωση των οικονομικών μας που μειώνουν αντίστοιχα τη δυνατότητα
μας να προωθήσουμε στο επίπεδο που θέλουμε την ανάπτυξη του νησιού μας.
Καλούμαστε σήμερα να εγκρίνουμε την αύξηση κατά 50% του τέλους
παρεπιδημούντων, όπως ορίζει ο νόμος Ν.5143 / 2024 που ψηφίστηκε πρόσφατα.
Σύμφωνα με τον οποίο με απόφαση του οικείου δημοτικού συμβουλίου το τέλος
διαμονής παρεπιδημούντων, μπορεί να αυξάνεται σε ποσοστό μηδέν κόμμα
εβδομήντα πέντε τοις εκατό (0,75%), καθώς και να διαφοροποιείται είτε κατά
οικιστικές περιοχές που οριοθετούνται σαφώς με την εν λόγω απόφαση είτε κατά τις
μορφές-κατηγορίες καταλυμάτων.
Πρόκειται για ένα διαχρονικό ανταποδοτικό τέλος.
Στο τέλος διαμονής παρεπιδημούντων υπόκεινται τα κύρια ή μη κύρια τουριστικά
καταλύματα (κατά την έννοια του άρθρου 1 του Ν 4276/14), δηλαδή:
• Τα ξενοδοχεία.
• Οι οργανωμένες τουριστικές κατασκηνώσεις (campings).
• Οι ξενώνες.
• Οι τουριστικές επιπλωμένες επαύλεις ή κατοικίες.
• Καταλύματα βραχυχρόνιας μίσθωσης.
• Τα ενοικιαζόμενα δωμάτια ή διαμερίσματα.
Θεσμοθετημένος πόρος της τοπική αυτοδιοίκησης, ήδη από το μακρινό 1976, που στο
πέρασμα του χρόνου αυξομειώθηκε, ανάλογα με το πώς αντιμετώπιζαν οι
κυβερνήσεις την τοπική αυτοδιοίκηση.
Μέχρι πριν το 2009 ανέρχονταν σε 2% όταν η τότε κυβέρνηση αποφάσισε να το
μειώσει σε 0,5%.
Έτσι άρχισε η μεγάλη αφαίμαξη πόρων της τοπικής αυτοδιοίκησης.
Για τους Δήμους της Δωδεκανήσου η δεύτερη μεγάλη μείωση πόρων ήρθε με την
κατάργηση του ΔΗΦΟΔΩ, που περιόρισε τα έσοδα του Δήμου κατά αρκετά
εκατομμύρια ευρώ.
Παράλληλα ξεκίνησαν οι περικοπές των Κεντρικών Αυτοτελών Πόρων από το 2010.
Όλα αυτά έχουν οδηγήσει πολλούς Δήμους σε οικονομική ασφυξία και το δικό μας
Δήμο σε αδυναμία να προωθήσει την ανάπτυξη του τόπου μας, έτσι όπως τη
σχεδιάζουμε και επιθυμούμε.
Για να κατανοήσουμε το τι σημαίνει αυτό στην πράξη αρκεί να αναφέρουμε ότι, κατά
την περίοδο 2011-2023, ενώ οι θεσμοθετημένοι πόροι, γνωστοί ως Κεντρικοί
Αυτοτελείς Πόροι (ΚΑΠ), έφτασαν στο ύψος των 71,3 δισ. ευρώ έχουν αποδοθεί
στους Δήμους μόνο 31,7 δισ. ευρώ.
Ούτε τα μισά δηλαδή.
Μόλις 44,5% από το προβλεπόμενο.
Δηλαδή το ίδιο το Κράτος παρανομεί αφού δεν εφαρμόζει το νόμο.
Το ισχύον καθεστώς χρηματοδότησης των Δήμων θεσμοθετήθηκε με το άρθρο 259
του νόμου 3852/2010, το νόμο του προγράμματος “Καλλικράτης”, όπου αναφέρονται
οι πηγές εσόδων για τους δήμους:
Και ποιες είναι αυτές οι πηγές, σύμφωνα με τον προαναφερόμενο νόμο που ισχύει
μέχρι σήμερα;
Από τον Φόρο Εισοδήματος Φυσικών και Νομικών Προσώπων σε ποσοστό 20%
των συνολικών ετήσιων εισπράξεων.
Όπου τα 2/3 των εσόδων του εγγράφονται στον Τακτικό Προϋπολογισμό και
κατατίθενται στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων, σε λογαριασμό με τίτλο
“Κεντρικοί Αυτοτελείς Πόροι των Δήμων για κάλυψη λειτουργικών και λοιπών
γενικών δαπανών” και το υπόλοιπο 1/3 των εσόδων της ίδιας περίπτωσης εγγράφεται
στον Προϋπολογισμό Δημοσίων Επενδύσεων και κατατίθεται στο Ταμείο
Παρακαταθηκών και Δανείων σε λογαριασμό με τίτλο “Κεντρικοί Αυτοτελείς Πόροι
των Δήμων για κάλυψη επενδυτικών δαπανών”.
Από τον ΦΠΑ σε ποσοστό 12% των συνολικών ετήσιων εισπράξεων.
Από τον Φόρο Ακίνητης Περιουσίας σε ποσοστό 50% των συνολικών ετήσιων
εισπράξεων.
Προκαλεί πραγματικά θλίψη αν αναλογιστούμε ότι οι Κεντρικοί Αυτοτελείς Πόροι
των Δήμων θεσμοθετήθηκαν το μακρινό 1986 και εμείς έχουμε φτάσει το 2024 να
αντιμετωπίζουμε τη ληστρική αντιμετώπιση του Κράτους, εξαιτίας της μη απόδοση
τους.
Αυτή η κατάσταση δημιουργεί το παράδοξο που βιώνουμε.
Να ζούμε σε έναν τόπο που ενώ παράγει πλούτο για την εθνική οικονομία και για την
επιχειρηματικότητα, ενώ δημιουργεί θέσεις εργασίας και αυξάνεται πληθυσμιακά,
δηλαδή μεγαλώνουν οι ανάγκες για υποδομές, τα έσοδα του δήμου να είναι
αναντίστοιχα.
Από τη μια επιχαίρουμε για τις σύγχρονες τουριστικές επιχειρήσεις.
Από την άλλη ψάχνουμε τρόπο να καλύψουμε τις ανάγκες σε δημόσιες υποδομές.
Τι μας δείχνει αυτό;
Τον συγκεντρωτικό χαρακτήρα του Κράτους μας.
Που μαζεύει όλους τους πόρους και μας αφήνει ψίχουλα.
Που θέλει τους Δήμους επαίτες και όχι μηχανισμούς ανάπτυξης.
Που αφαιρεί από τις τοπικές κοινωνίες κάθε δύναμη.
Γιατί μπορούμε να είμαστε δυνατοί μόνο όταν είμαστε αυτοδύναμοι και αυτοτελείς,
οικονομικά και διοικητικά.
Παραδείγματα πολλά.
Πιο πρόσφατο, η αφαίμαξη του Τέλους Ανθεκτικότητας, όπως μετονομάστηκε το
Τέλος Διαμονής.
Που σε όλο τον ανεπτυγμένο κόσμο εισπράττεται από την τοπική αυτοδιοίκηση αλλά
στην Ελλάδα από το Κράτος.
Όταν, μόνο για εφέτος από τους επισκέπτες της Κω, υπολογίζεται ότι θα εισπράξει
περίπου 30 εκατομμύρια ευρώ.
Και από αυτά ΟΥΤΕ 1 ευρώ για το Δήμο μας.
Φανταστείτε να είχαμε αυτά το έσοδο τι θα μπορούσαμε να κάνουμε.
Όπως και τα έσοδα του ΕΝΦΙΑ, που επίσης σε όλο τον προοδευμένο κόσμο ανήκουν
στην τοπική αυτοδιοίκηση.
Αν τα είχαμε δεν είχαμε κανέναν λόγο να αυξήσουμε το τέλος παρεπιδημούντων και
κανένα άλλο τέλος.
Όμως μας έχουν φέρει σε αδιέξοδο.
Τα τέλη παρεπιδημούντων για το έτος 2022 ανέρχονταν στο ποσό των 2.465.417,82
ευρώ.
Για το έτος 2023 ανέρχονταν στο ποσό των 2.762.139,91 ευρώ.
Για το έτος 2024 από 01/01/2024 έως 23/10/2024 ανέρχονται στο ποσό των
1.911.623,48.
Λαμβάνοντας υπόψη ότι, στο νησί μας λειτουργούν ενοικιαζόμενα δωμάτια,
ξενοδοχειακές επιχειρήσεις, εκατοντάδες καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος
καθώς και το γεγονός ότι οι ετήσιες αφίξεις πλησιάζουν το 1.5εκ επισκεπτών,
καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι ο Δήμος μας έχει ανάγκη εξοικονόμησης εσόδων,
για την κάλυψη των δαπανών καθαριότητας και εκτέλεσης έργων, με τα οποία θα
αντιμετωπίζονται τα προβλήματα που δημιουργούνται λόγω της αυξημένης
τουριστικής κίνησης.
Επιπρόσθετα, δαπάνες που έχουν προστεθεί και δεσμεύουν τον προϋπολογισμό με
τεράστια ποσά, όπως για παράδειγμα το τέλος ταφής, ένα πρόστιμο που πληρώνουν
οι δήμοι αντί του κράτους, καθώς και η υποχρεωτική συμμετοχή μας στο ΦΟΔΣΑ ,
συνολικού κόστους 3 εκ ευρώ, προκαλούν επί της ουσίας οικονομική ασφυξία, στην
προσπάθεια σύνταξης ενός προϋπολογισμού ρεαλιστικού και υλοποιήσιμου.
Αν σε αυτό συνυπολογίσουμε το γεγονός ότι η κεντρική διοίκηση, χωρίς καμία
ουσιαστική τεκμηρίωση παρακρατεί 5% και εισπράττει για λογαριασμό μας, το τέλος
παρεπιδημούντων, το οποίο όμως δεν αποδίδει εγκαίρως, με αποτέλεσμα τα έσοδα
αυτού στο σύνολο τους, να μη δύναται να απεικονισθούν στον προϋπολογισμό,
γίνεται αντιληπτή η τεράστια στρέβλωση στα οικονομικά δεδομένα ενός δήμου που
παράγει τοπικό πλούτο που όμως, δεν καρπούται. Ως δημοτική αρχή, όλα αυτά τα
χρόνια και ιδιαίτερα, στη δύσκολη περίοδο της πανδημίας, στέκεται και στάθηκε
δίπλα στους δημότες με φορολογικές ελαφρύνσεις, πρωτόγνωρες σε όλη την Ελλάδα.
Κλείνοντας θέλω να σας καλέσω όλους να δώσουμε από κοινού τη μάχη.
Να διεκδικήσουμε με όλους τους τρόπους αυτά που ανήκουν στον τόπο μας.
Για να μην είναι επαίτης η τοπική αυτοδιοίκηση.
Για να μη παρακαλάμε να μας χρηματοδοτήσουν τους δρόμους και τα σχολεία που
έχουμε ανάγκη, γιατί θα μπορούμε να τα φτιάξουμε μόνοι μας.
Όταν χρειαζόμαστε πάνω από 30 εκατομμύρια ευρώ για σχολεία, πάνω από 50
εκατομμύρια ευρώ για την ολοκλήρωση των πολεοδομήσεων και την εφαρμογή τους,
όταν οι υποδομές, όπως π.χ. το οδικό δίκτυο, πάσχουν, είναι μεγάλη αδικία για το
νησί μας να μην αντιμετωπίζονται ουσιώδεις ανάγκες τη στιγμή που η Κως παράγει
τεράστια έσοδα.
Σίγουρα αυτός ο αγώνας αφορά όλους τους Δήμους της Χώρας και τα συλλογικά
όργανα της Αυτοδιοίκησης.
Σε αυτή την προσπάθεια, ο Δήμος Κω πρέπει να είναι ενωμένος και διεκδικητικός.
Σήμερα, καλούμαστε να σταθμίσουμε τα πραγματικά δεδομένα, που ουδόλως
οφείλονται στην πολιτική του δήμου μας, και να ισοσκελίσουμε ουσιαστικά αυτές τις
δαπάνες.
Καλούμαστε σήμερα λοιπόν να προβούμε στη λήψη απόφασης αναφορικά με τη
συνέχιση επιβολής του τέλους στις κατηγορίες επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται
στην εδαφική περιφέρεια του Δήμου και την αύξηση του σε ποσοστό 0,75% μόνο για
τις ξενοδοχειακές επιχειρήσεις, προκειμένου να εξοικονομηθούν έσοδα προς κάλυψη
των αναγκαίων δαπανών για το έτος 2025.
Προτείνουμε από την αύξηση αυτή να εξαιρεθούν τα ενοικιαζόμενα δωμάτια ή
διαμερίσματα, και τα καταλύματα βραχυχρόνιας μίσθωσης, όπως ορίζει η νομοθεσία,
για τα οποία το τέλος διαμονής παρεπιδημούντων θα παραμείνει στο ποσοστό 0,50%.
