Επικήδειος Στέργου Φ. Χατζηδιάκου

Πολυαγαπημένε μου πατέρα,

Καλούμαι σήμερα από αυτό εδώ το βήμα να σε αποχαιρετήσω γεμάτος ΠΟΝΟ για τον άδικο και πρόωρο χαμό σου. Πατέρα, σήμερα σε αποχαιρετάει η Ρόδος, η Κρήτη, τα νησιά που τόσο αγάπησες, φίλοι από όλη την Ελλάδα, την Κύπρο και τη Γερμανία.

Ήσουν παιδί περήφανων ανθρώπων του μόχθου από τα Απόλλωνα της Ρόδου, που μετανάστευσαν στη Γερμανία αναζητώντας ένα καλύτερο μέλλον. ΑΡΙΣΤΟΥΧΟΣ μαθητής και φοιτητής διαπρέπεις στη Νομική Σχολή του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου με βαθμό που μέχρι σήμερα δεν έχει ξεπεράσει κανείς φοιτητής.

Από τα πρώτα χρόνια της δικηγορικής σου καριέρας διαφάνηκε η νομική σου οξυδέρκεια και ευφυία, που την απέδειξες σε όλη τη δικηγορική σου σταδιοδρομία στην οποία βάδιζες με ΗΘΟΣ, ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ και ΣΥΝΑΔΕΛΦΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ. Οι δεκάδες ασκούμενοι του γραφείου σου, παλιοί και νέοι, θρηνούν σήμερα τον χαμό σου και ταυτόχρονα τιμούν τη νομική σου παρακαταθήκη. Τα παιδιά του γραφείου ήταν για εσένα ΣΑΝ ΔΙΚΑ ΣΟΥ ΠΑΙΔΙΑ.

Το ανήσυχο και δημιουργικό πνεύμα σου συνάμα με την αγάπη σου για τη Ρόδο και τα Δωδεκάνησα σε οδήγησαν στα μετερίζια της πολιτικής. Υπηρέτησες με ΠΑΘΟΣ το Δήμο της Ρόδου και όλα τα νησιά της Δωδεκανήσου. ΑΥΤΟΦΩΤΟΣ και ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ, ΣΤΟΧΕΥΕΣ, ΠΕΤΥΧΑΙΝΕΣ και ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΣΕΣ με μοναδικό γνώμονα το καλό του τόπου. Υπηρέτησες ΣΤΑΘΕΡΑ και ΑΤΑΛΑΝΤΕΥΤΑ το ΠΑΣΟΚ, τη δημοκρατική παράταξη σε εύκολες και δύσκολες εποχές.

ΦΩΤΗΣ, ο ΦΩΤΗΣ ΜΑΣ σήμαινε:

Αγώνας
Ανθρωπιά
Ανιδιοτέλεια
Απλότητα
Αυθεντικότητα
Αρχοντιά
Προσφορά στο συνάνθρωπο και στήριγμα για τον αδύναμο

Ταυτόχρονα, ήσουν πάντα δίπλα στην ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΑΣ. Ο Φώτης Χατζηδιάκος υπήρξε το ΚΑΜΑΡΙ της οικογένειας μας σε Ρόδο και Κρήτη. ΠΡΟΤΥΠΟ για τα ξαδέρφια και τα ανίψια του.

Για τον παππού το Στέργο, τη γιαγιά τη Μαρία, την πολυαγαπημένη θεία Κική και τις ξαδέρφες σου ήσουν ο ΉΛΙΟΣ που φώτιζε τη ζωή τους. Οι γυναίκες αυτές στάθηκαν άοκνες αγωνίστριες μέχρι την τελευταία σου πνοή.

Για τον αδελφό σου το Γιώργο, υπήρξες ΣΥΝΟΔΟΙΠΟΡΟΣ σε αυτήν την περιπέτεια που ονομάζουμε ζωή, ΑΔΕΡΦΟΣ που τράβηξε τα σύνορα ανάμεσα στην πραγματικότητα και το όραμα, η ΔΥΝΑΜΗ ανάμεσα στη ζωή και στο θάνατο.

Για τη μαμά υπήρξες πιστός ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ για 40 ολόκληρα χρόνια. Πορευτήκατε με ΣΕΒΑΣΜΟ και ΑΓΑΠΗ δημιουργώντας μέσα από αυτήν τη σχέση την οικογένεια μας. Στην πιο δύσκολη μάχη της ζωής σου στάθηκε ΑΚΛΟΝΗΤΟΣ ΒΡΑΧΟΣ στο προσκεφάλι σου δίνοντας ελπίδα και δύναμη στον αγώνα σου.

Για εμένα και τη μαμά ήσουν η ΣΤΑΘΕΡΗ ΠΥΞΙΔΑ της ΖΩΗΣ μας, με βάση την οποία θα πορευόμαστε στο μέλλον, ΑΦΟΣΙΩΜΕΝΟΙ στις ΑΞΙΕΣ, τις ΙΔΕΕΣ και τα ΙΔΑΝΙΚΑ που μας κληροδότησες.

Σου οφείλουμε πολλά καλέ μου πατέρα, σου οφείλουμε ΤΑ ΠΑΝΤΑ.

Σε ευχαριστώ για ΟΛΑ