Μάντσεστερ Σίτι – Ίντερ 1-0. Η Σίτι κατέκτησε το μοναδικό τίτλο που έλειπε από την τροπαιοθήκη της και ο προπονητής της πανηγύρισε την κορυφαία διάκριση στην 7ετη παρουσία του στο τιμόνι του συλλόγου.
Το «στέμμα» που της έλειπε στη υπεραιωνόβια Ιστορία της «φόρεσε» απόψε στο «Κεμάλ Ατατούρκ» της Κωνσταντινούπολης η Μάντσεστερ Σίτι.
Με το γκολ του Ρόδρι στο 68ο λεπτό η ομάδα του Πεπ Γκουαρντιόλα πήρε το πολυπόθητο τρόπαιο του Champions League, επικρατώντας στο μεγάλο τελικό, με 1-0 της Ίντερ και ολοκληρώνοντας με τον ιδανικότερο τρόπο τη σεζόν 2022/2023, πανηγυρίζοντας το «τρεμπλ». Κάτι που μέχρι τώρα είχε καταφέρει μόνο η «συμπολίτισσα» Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, το μακρινό 1999.
Δύο χρόνια μετά την ήττα στον τελικό του Πόρτο από την Τσέλσι, η Σίτι κατέκτησε το μοναδικό τίτλο που έλειπε από την τροπαιοθήκη της και ο προπονητής της πανηγύρισε την κορυφαία διάκριση στην 7ετη παρουσία του στο τιμόνι του συλλόγου. Ήταν το τρίτο βαρύτιμο τρόπαιο στην καριέρα του Καταλανού τεχνικού, μετά από τα δύο που είχε πάρει ως προπονητής της Μπαρτσελόνα το 2009 και το 2011.
Η Ίντερ προσπάθησε με όλες τις δυνάμεις της, είχε τις ευκαιρίες της, αλλά στη μοναδική φορά που αδράνησε η άμυνά της, το πλήρωσε. Απέτυχε έτσι να κλείσει με ένα τρίοτο τίτλο την χρονιά, μετά το Super Cup Ιταλίας και το Coppa Italia και να ανέβει ξανά στην κορυφή της Ευρώπης μετά το 2010 και για τέταρτη φορά στην Ιστορία της (1964, 1965 ως Κύπελλο Πρωταθλητριών).
Η πρώτη καλή φάση του τελικού σημειώθηκε στο 6ο λεπτό, με τον Μπερνάρντο Σίλβα να προσπαθεί από πλάγια να σκοράρει, αλλά να στέλνει τη μπάλα άουτ. Είκοσι λεπτά μετά, ο Χάαλαντ βρέθηκε απέναντι από τον Ονάνα, λίγο πλάγια στην περιοχή, όμως, το αριστερό σουτ που επιχείρησε βρήκε σε ετοιμότητα τον γκολκίπερ της Ίντερ.
Ήταν η καλύτερη φάση ενός άκρως απογοητευτικού πρώτου 45λεπτου, στο οποίο ο Ίντερ με την (αναμενόμενη) αμυντική τακτική που ακολούθησε και τη διαρκή πίεση σε όλο το γήπεδο δεν επέτρεψε στους «πολίτες» να οργανωθούν στη μεσαία γραμμή και να βγάλουν σε θέση βολής τον Χάαλαντ.
Ο Ατσέρμπι έκανε απίστευτη δουλειά πάνω στο Νορβηγό, ενώ το πρόβλημα για την ομάδα του Πεπ Γκουαρδιόλα οξύνθηκε μετά την αναγκαστική αλλαγή του Κέβιν Ντε Μπρόινε στο 36ο λεπτό λόγω τραυματισμού (πέρασε στην θέση του ο Φόντεν). Κάτι ανάλογο είχε συμβεί ξανά με τον Βέλγο μέσο, στον τελικό του 2021 με την Τσέλσι, όταν είχε αποχωρήσει τραυματίας στο 63΄!
Η πρώτη κλασική ευκαιρία του τελικού χάθηκε στο 58΄ για την Ίντερ. Από το τραγικό λάθος του Ακάνζι ο Μαρτίνες βρέθηκε τετ-α-τετ με τον Έντερσον, αλλά αντί να πασάρει στον Λουκάκου που ερχόταν από δεξιά προτίμησε να τελειώσει μόνος του την φάση χωρίς να τα καταφέρει (απέκρουσε ο Βραζιλιάνος γκολκίπερ της Σίτι).
Στη μοναδική στιγμή του αγώνα που η Σίτι βρήκε σε… ανισορροπία την άμυνα της Ίντερ, την τιμώρησε. Ο Ρόδρι στο 68΄ από το ύψος του πέναλτι και χωρίς να υπάρχει παίκτης να τον μαρκάρει με δυνατό σουτ «κάρφωσε» τη μπάλα στα δίχτυα του Ονάνα, βάζοντας τους Άγγλους μπροστά στο σκορ (1-0).
Ο τελικός… άνοιξε για τα καλά και στο 71΄ οι «νερατζούρι» έχασαν τεράστια «διπλή» ευκαιρία με τον Ντι Μάρκο. Αρχικά η κεφαλιά του σταμάτησε στο οριζόντιο δοκάρι του Έντερσον και στην επαναφορά της ο ίδιος παίκτης προσπάθησε με νέα κεφαλιά να στείλει τη μπάλα στα δίχτυα, με τον Λουκάκου να μπαίνει μπροστά και να κόβει την πορεία της προς τα δίχτυα.
Στο 77΄ ο Φόντεν βρέθηκε μόνος του απέναντι στον Ονάνα, αλλά το τελείωμά του δεν ήταν καλό και ο Ονάνα μπλόκαρε άνετα. Νέα απίθανη ευκαιρία έχασε η ιταλική ομάδα στο 88΄ με την κεφαλιά του Λουκάκου αποκρούει ενστικτωδώς με το γόνατό του ο Έντερσον, ο οποίος εξελίχθηκε σε μεγάλο πρωταγωνιστή του τελικού, καθώς «καθάρισε» στο τελευταίο λεπτο των καθυστερήσεων και την κεφαλιά του Λουκάκου.
